In gesprek met Max

Fietsmaatjes Robin en Marije

Op een zonnige zondagmorgen bel ik aan bij Robin. Het is prachtig weer om te fietsen, maar
daar kom ik niet voor. Ik ga Robin en Marije in het zonnetje zetten. Het is me direct duidelijk
dat het goed klikt tussen beiden, ook al is Robin 52 jaar ouder dan haar maatje Marije.
‘Hanni van Bellen heeft een goede match gemaakt’ zegt Marije. Ik kom er ook al snel achter dat het echte diehards zijn.
Marije werkt als projectmanager bij de LOI, ze begeleidt schrijvers van lesmateriaal voor de
HBO zorgopleidingen. Ook Robin heeft een onderwijsachtergrond. Ze studeerde Engels en
gaf 30 jaar les aan de Universiteit. Oorspronkelijk komt Robin uit Australië. Ze kwam voor
twee jaar naar ons land en is er niet meer weggegaan. Nederland werd haar nieuwe
vaderland.

Geen koffie

Robin en Marije fietsen eens in de drie weken op de zondagochtend. Ze vertrekken al om 9 uur. Ze gaan altijd, ook als het regent. ‘Er is geen slecht weer’ zegt Robin: ‘Er is alleen slechte kleding.’ Ze maken lange tochten. Pauzes zijn er niet bij: ‘Koffie is tijdverspilling,’ vindt Robin.
Als ik naar haar kijk doet ze me met haar kleine oogjes achter een rode bril denken aan Annie MG Schmidt. Ik praat met twee vrolijke dames.
Waar ze over praten tijdens de lange ritten? ‘Over van alles en nog wat,’ zegt Marije: ‘reizen, familie, werk. Maar we kunnen ook goed samen stil zijn en genieten van de wind door onze haren. ‘Fietsen is net vliegen,’ vIndt Robin. En zij kan het weten want in haar jongere jaren vloog ze met haar brevet 400 vlieguren in een klein vliegtuig. Naast fietsen zit de 82-jarige Robin ook niet stil.
Ze gaat regelmatig naar een Australische breiclub in Den Haag. Daar breien ze sjaals en mutsen voor daklozen. Ze is blij dat Marije nog jong is: ‘Ik zie niet zoveel jonge mensen meer,’ zegt ze.

Lekke band

Een belevenis? Marije vertelt van de zondag dat ze Robin moest ophalen in Topaz Munnekeweij in Noordwijkerhout. Robin verbleef daar tijdelijk. Ze zaten niet lang samen op de duo-fiets of ze kregen een lekke band (Ik denk dat alle fietsers daar een beetje bang voor zijn). ‘Gelukkig zaten we nog binnen de bebouwde kom en niet midden in de duinen’, vertelt Marije. ‘We hebben de fiets achtergelaten en zijn met de taxi naar onze bestemmingen gegaan. De fiets is gelukkig nog dezelfde dag door de organisatie opgehaald. En heeft iemand van jullie vorig jaar met Pasen een grote gele kip gezien op de duo-fiets? Geen zorgen het was geen hallucinatie, dat was Marije in haar knalgele kippen onesie!

Max Dohle