Mijn naam is Wilma van den Berg en ben 64 jaar.
Afgelopen jaar heb ik me bij Fietsmaatjes als gast aangemeld.
Dit vanwege een oogziekte die ongeveer 5 jaar zal duren. Ik kan hierdoor niet zelfstandig fietsen en auto rijden.
Vooral de wind in mijn haren, de weggetjes waar ik zelf graag fietste miste ik enorm.
Natuurlijk kan je buiten gaan staan als het waait. Dan voel je ook de wind door je haar.
Maar gek genoeg voelt dat toch anders.
Dus nu geniet ik wekelijks van mijn fietstocht met mijn fietsmaatje.
Hoe heerlijk om de paarden in de wei te zien staan. En niet vanuit de auto achter glas.
En om de vis in Katwijk of de koeien in de wei te kunnen ruiken.
Ik ben eruit, hoor nieuwe en hele andere verhalen van mijn fietsmaatje. En het geeft mij weer energie om andere dingen weer op te pakken.
Het is een soort vicieuze cirkel waarin ik terecht kwam. En dan een positieve.
Ik ontmoet weer andere mensen.
En wat ik vooral ook heel erg fijn vind is dat ik ook leuke dingen kan vertellen als ik met iemand afspreek.
Ik maak weer wat mee!!!!
Een brug in Leiden kan best spannend zijn. Deze brug, de Molensteegbrug, is net te hoog voor de duofiets.
Hoe stoer is het om de ene keer de Kaag en de andere keer Wassenaar aan te tikken.
Nu de terrassen weer open zijn drinken we altijd een kopje koffie tussendoor.
Alhoewel ik het ook leuk vond om mijn eigen kan koffie mee te nemen voor op een bankje.
Het fietsen geeft mij een soort van vrijheid.
En dat iemand speciaal met mij gaat fietsen; dat vind ik echt geweldig.
Ik ontdek weer nieuwe dingen.
Veel fietsplezier, Wilma.