Jowi en haar vader Peter
Fietsmaatjes zijn geweldig; zowel de mensen die fietsen, als het fenomeen. Zonder Fietsmaatjes was mijn vaders leven één lange, ietwat ongelukkige, vrij bewegingloze week. Nu zijn er twee hoogtepunten in die week waar hij naartoe kan leven, die zijn ritme, én zijn levensvreugde, bepalen. Fietsen; iets wat hij zijn hele leven kon, maar zonder Fietsmaatjes niet meer zou kunnen. Mijn vader fietst met Thijs en Gerard en wordt daar blijer van.
Eerst fietste hij nog zelf, nu wordt zijn rolstoel voor de fiets geklikt; in beide gevallen is hij onderweg, in beweging, in de frisse lucht – in de winter zelfs met een skibril voor, tegen de wind. Ik gun hem én alle anderen zoals hij dus nieuwe blinkende Fietsmaatfietsen, want de teleurstelling als een fiets het af laten weten is groot; vandaag viel er nog een accu uit de fiets. Het voordeel was geloof ik wel dat er toen extra veel koffie is gedronken. Maar toch: liever fietsen.
Want een fietsmaatjesdag is een goeie dag.